Jan jane sejatine kang murba amisesa sakabehane kang ana lan kang ora ana ngana ora bisa dibayangna nganggo akal pikire manungsa.
Jalaran panjenengane Sang Kholiq ngana ora ana kang madhani.uga panjenengane Pengeran najan anane paling disik.ning ora ana sing ndhisiki anane pengeran. Jare mbah mbahe simbahe dewek wong Panginyongan biyen wulang wuruk sekang leluhur, Kang Maha kuasa kuwe. Tan kaya kinaya ngapa.
nDunya saisine kuwe bisa owah gingsir terserah sak kersane Gusti kang maha kuasa. Arep digawe kaya kiye,arep digawe ngono,arep digawe nganu ya mung samadya kersane Gusti kang murbeng dumadi.
Manungsa tan darbeni duwe panguasa, murba lan misesa. Miturut kareping ati. Mbok alangana kaya ngapa nekan gusti wis kersa ya mesti dadi.
Manungsa bisane,lan kuasane ya mung mbangun turut ing pasti.uga saderma anglakoni.
Senajana manungsa ning ndunya kiye beda beda,beda suku, beda bangsa, beda basa. Gusti kang maha samubarang kuwe weruh lan ngerti kang dikarepna omongane siji sijining manungsa.
Jalaran Gusti kang maha kuasa ora mung bisa basa jawa thok ,ora mung ngerti basa landa, ora mung bisa basa arab, basa ibrani, basa itali, basa india thok.
Ning Gusti pengeran kang mengkoni se kabehane kang wujud lan kang ora wujud, weruh, ngerti lan paham maksude kabeh basa endi bae.
Upama Gusti kang maha kuasa mung bisa salah siji basa.contone .mung bisa basa arab thok utawa mung ngerti basa itali thok.
Berarti Gusti mau ya ora maha kuasa. Pada karo gusti utawa pengerane wong arab thok, Apa pengerane wong itali thok.
Mulane nekan diparingi kawruh sapa bae bab apa bae kudune disaring kanti bening.gunakna nalar kang bener ben oleh sari patine kawruh.ora langsung di leg katut kotoran utawa reged lan ampase..
Jare simbahe mbah mbahe dewek mbiyen
Ajining NALAR kaya sumunare dimar ana sak jabane latar kang madhangi dalan amrih ora pada kesasar.
